Anasay

Abstract

Yazarlığın vazgeçilmez özelliklerinden birisi düzenli yazmak ve çoğu zaman yazılanları karalama kabul edip onlardan vazgeçebilmektir. Yazarların kendi eserlerine doğru yol alırken yaptıkları rutinler için başka yazarların metinlerini kullandıkları ve “yeniden yazma” tekniği olarak isimlendilen bu çalışmalardan bazılarını eserlerine taşıdıkları da görülür.Postmodern felsefenin tesiriyle yazarın kurmacasını tasarlama yönünü metninde sergilemesi, üstkurmaca tekniğini işlevsel bir duruma getirdiği gibi bu yolla farklı metinlerin yeniden yazılması okurun önünde gerçekleşir. Yeni Türk Edebiyatı çalışma sahasında giderek yeri sağlamlaşan yazarlık ve yazma eylemine yönelik araştırmalar mevcut metinleri farklı bir okumayla değerlendirmenin yolunu açtığı gibi yazmaya ilgi duyanlara teknik desteği kendiliğinden sağlamaktadır. Bu çalışma, Murat Gülsoy’un “Vazgeç” adlı öyküsünde yer alan yeniden yazmak tekniğinin yazma uğraşısına örneklik ettiği görüşüne odaklanmaktadır. Üstkurmaca tekniğinin sunduğu şeffaflık yoluyla pastişin metindeki kullanımı gözlemlenebilir bir bilgiye dönüşür. Bu araştırmadan elde edilen veriler, hem yazarlık çalışmaları hem de çağdaş edebiyat araştırmalarında kullanılabilecek farklı bir okuma tekniğini teklif etmektedir.