Öz
Medea based on mythological story of Argonauts was a tragedy written in Ancient Greek by Euripides, and in time of the Roman Empire it was re-written by Seneca. In this tragedy it was told a woman killing her two sons to avenge herself against her husband, why he cheated on his wife. Being “a good wife and a good mother” as an anti-hero in the Roman society was idealized for women, Medea, the daughter of King Aeëtes of Colchis, was reiterated this idealized Roman woman with words of Seneca, and gave all Roman women some guidance by an image based on how a Roman woman should not be. In this respect, readers can’t find Medea as a passionate woman in Seneca’s text, but as a pure devil character, and misdeed is often described as something belonged to her personality. In this context, Medea as a historical text of Seneca enables to understand the perception codes about outsiders in Greco-Roman culture.
Kaynakça
- Bonnard, A. (2004), Antik Yunan Uygarlığı-Euripides’ten İskenderiye’ye, çev. Kerem Kurtgözü, C: 3, Evrensel Basım Yayın, İstanbul
- Can, Ş. (2012). Klasik Yunan Mitolojisi, Ötüken Neşriyat, 11. Basım, İstanbul
- Cömert, B. (2008). Mitoloji ve İkonografi, De Ki Yayınevi, 2. Basım, Ankara
- David, A. (1995). Coğrafi Keşifler Tarihi, çev. Osman Bahadır, Alan Yayıncılık, İstanbul
- Erhat, A. (1993). Mitoloji Sözlüğü, Remzi Kitabevi, 5. Basım, İstanbul
- Estin, C.-Laporte, H. (2010). Yunan ve Roma Mitolojisi, çev. Musa Eran, TÜBİTAK Popüler Bilim Kitapları, 26. Basım, Ankara
- Euripides (2014). Medea, çev. Ari Çokona, Türkiye İş Bankası Kültür Yayınları, İstanbul
- Graves, R. (2010). Yunan Mitleri -Tanrılar, Kahramanlar, Söylenceler-, çev. Uğur Akpur, Say Yayınları, İstanbul
- Ponting, C. (2011). Yeni Bir Bakış Açısıyla Dünya Tarihi, çev. Eşref Bengi Özbilen, Alfa Yayınları, 2. Basım, İstanbul, 2011.
- Rousselle, A. (2005). “Eski Roma’da Beden Siyaseti”, ”, Kadınların Tarihi, ed. Georges Duby, Michelle Perrot, çev. Ahmet Fethi, C:1, Türkiye İş Bankası Kültür Yayınları, İstanbul, s. 302-340
- Scheid, J. (2005). “Romalı Kadınların Dinsel Rolleri”, Kadınların Tarihi, ed. Georges Duby, Michelle Perrot, çev. Ahmet Fethi, C: 1, Türkiye İş Bankası Kültür Yayınları, İstanbul, s. 377-406
- Seneca (2013). Medea, çev. Çiğdem Dürüşken, Türkiye İş Bankası Kültür Yayınları, 3. Basım, İstanbul
- Söğütlü Erişgin, Ö. (2013). “Roma Toplumunda Kadın”, İnönü Üniversitesi Hukuk Fakültesi Dergisi, C:4, Sayı:2, s. 1-31
- Şenel, A. (2013). Siyasi Düşünceler Tarihi, Bilim ve Sanat Yayınları, Ankara
- Tekin, O. (2012). Eski Yunan ve Roma Tarihine Giriş, İletişim Yayınları, 7.Basım, İstanbul
- Thomas, Y. (2005). “Roma Hukukunda Cinsiyet Ayrımı”, Kadınların Tarihi, ed. Georges Duby, Michelle Perrot, çev. Ahmet Fethi, C: 1, Türkiye İş Bankası Kültür Yayınları, İstanbul, s. 99-150
- Zehiroğlu, A. (1999). Antik Çağlarda Doğu Karadeniz, Çivi Yazıları Yayınevi, İstanbul
Öz
Medea ilk olarak Eski Yunan’da Euripides tarafından kaleme alınmış, Roma İmparatorluğu Dönemi’nde ise Seneca tarafından yeniden yaratılmış, kökü Argonautlar mitolojik hikâyesine dayanan bir trajedidir. Bu trajedide kendisini aldatan kocasından öcünü, ondan olma iki oğlunu ortadan kaldırarak alan bir kadın anlatılmaktadır. Colchis (Gürcü) Kralı Aeetes’in kızı olan Medea, bir anti-kahraman olarak ‘iyi bir eş ve iyi bir anne’ olmanın yüceltildiği Roma toplumunda, Seneca’nın Romalı kadınlarla ilgili doğrularını pekiştirmekte ve Romalı kadınlara ‘olunmaması gereken kadın’ imajı üzerinden yön tayin etmektedir. Bu açıdan Seneca’nın metninde, tek tek okuyucuların yürütecekleri ‘tutkulu bir kadın Medea’ fikrinin ötesinde, ‘saf kötü’ bir karakter olarak konumlandırılan ve kötülüğünün sık sık aidiyeti ile birlikte dillendirildiği bir Medea görülmektedir. Bu bağlamda tarihi bir metin olarak Seneca’nın Medea’sı, Yunan-Roma Kültür Dairesinin ve bu dairenin içinde kalan Seneca’nın, dışarıda kalanları algılayış kodlarının ortaya çıkarılmasına da imkân sunmaktadır
Kaynakça
- Bonnard, A. (2004), Antik Yunan Uygarlığı-Euripides’ten İskenderiye’ye, çev. Kerem Kurtgözü, C: 3, Evrensel Basım Yayın, İstanbul
- Can, Ş. (2012). Klasik Yunan Mitolojisi, Ötüken Neşriyat, 11. Basım, İstanbul
- Cömert, B. (2008). Mitoloji ve İkonografi, De Ki Yayınevi, 2. Basım, Ankara
- David, A. (1995). Coğrafi Keşifler Tarihi, çev. Osman Bahadır, Alan Yayıncılık, İstanbul
- Erhat, A. (1993). Mitoloji Sözlüğü, Remzi Kitabevi, 5. Basım, İstanbul
- Estin, C.-Laporte, H. (2010). Yunan ve Roma Mitolojisi, çev. Musa Eran, TÜBİTAK Popüler Bilim Kitapları, 26. Basım, Ankara
- Euripides (2014). Medea, çev. Ari Çokona, Türkiye İş Bankası Kültür Yayınları, İstanbul
- Graves, R. (2010). Yunan Mitleri -Tanrılar, Kahramanlar, Söylenceler-, çev. Uğur Akpur, Say Yayınları, İstanbul
- Ponting, C. (2011). Yeni Bir Bakış Açısıyla Dünya Tarihi, çev. Eşref Bengi Özbilen, Alfa Yayınları, 2. Basım, İstanbul, 2011.
- Rousselle, A. (2005). “Eski Roma’da Beden Siyaseti”, ”, Kadınların Tarihi, ed. Georges Duby, Michelle Perrot, çev. Ahmet Fethi, C:1, Türkiye İş Bankası Kültür Yayınları, İstanbul, s. 302-340
- Scheid, J. (2005). “Romalı Kadınların Dinsel Rolleri”, Kadınların Tarihi, ed. Georges Duby, Michelle Perrot, çev. Ahmet Fethi, C: 1, Türkiye İş Bankası Kültür Yayınları, İstanbul, s. 377-406
- Seneca (2013). Medea, çev. Çiğdem Dürüşken, Türkiye İş Bankası Kültür Yayınları, 3. Basım, İstanbul
- Söğütlü Erişgin, Ö. (2013). “Roma Toplumunda Kadın”, İnönü Üniversitesi Hukuk Fakültesi Dergisi, C:4, Sayı:2, s. 1-31
- Şenel, A. (2013). Siyasi Düşünceler Tarihi, Bilim ve Sanat Yayınları, Ankara
- Tekin, O. (2012). Eski Yunan ve Roma Tarihine Giriş, İletişim Yayınları, 7.Basım, İstanbul
- Thomas, Y. (2005). “Roma Hukukunda Cinsiyet Ayrımı”, Kadınların Tarihi, ed. Georges Duby, Michelle Perrot, çev. Ahmet Fethi, C: 1, Türkiye İş Bankası Kültür Yayınları, İstanbul, s. 99-150
- Zehiroğlu, A. (1999). Antik Çağlarda Doğu Karadeniz, Çivi Yazıları Yayınevi, İstanbul
Ayrıntılar
| Birincil Dil | İngilizce |
|---|---|
| Bölüm | Makaleler |
| Yazarlar | |
| Yayımlanma Tarihi | 5 Ağustos 2015 |
| Yayımlandığı Sayı | Yıl 2015 Cilt 3 (Özel Sayı 1) |
