Cumhuriyet Üniversitesi Fen-Edebiyat Fakültesi Sosyal Bilimler Dergisi

Öz

En eski edebî türlerden biri olmasına karşın, baladlar ile ilgili çalışmalar sınırlıdır. Balad, kısa ve kafiyeli kıtalar halinde yazılmış lirik bir türdür. Romans ve destan kavramlarıyla da eşdeğerli kullanılmaktadır. Epik, lirik ve dramatik unsurları içerisinde barındıran bu kavrama edebi amacına göre farklı anlamlar yüklenebilmektedir. Alman baladında Goethe (1749-1832) ve Schiller’in (1759-1805) yeri pek ayrıdır. Bu çalışmada, balad kavramına genel bir giriş yapılıp, Goethe ve Schiller'in balad anlayışlarına kısaca değindikten sonra, Goethe’nin ‘Korintli Gelin’ (Die Braut von Korinth) ve Schiller’in ‘Kefil’ (Die Bürgschaft) baladları karşılaştırmalı yöntemle incelenmiştir. Goethe'nin 'Korintli Gelini' baladı klasizim ve romantizme atfedilen unsurları birlikte ele alır ve bu nedenle sınıflandırma açısından gizemli bir karaktere sahiptir. Baladda Klasik döneme ait iki unsur öne çıkar. Bunlar Greko-Romen antik çağının incelenmesi ve Paganizm ile Hristiyanlık arasındaki çatışmadır. Schiller’in ‘Kefil’ baladının hikayesi ise bir ideale dayanmaktadır. Bu hikâyede birbirine en derin bir dostlukla bağlı olan iki arkadaşın durumu anlatılmaktadır. Hikâyenin konusu dostluk, dostluğun gücü ve sadakattir. Verilen sözü tutmak, dost sevgisi ve sadakatine olan inancı, hiçbir zorbanın küçümseyemeyeceği arkadaşını kurtarmak, gerekirse onunla ölmek baladın ana fikrini oluşturmaktadır. Özetle, Goethe'nin 'Die Braut von Korinth' adlı eseri bir hayalet baladı iken, Schiller'in 'Die Bürgschaft' adlı eseri ideal bir fikir baladıdır. ‘Korintli Gelin’ gizemliliğin, tekinsizliğin ve negatif dönüşümün şahıslar üzerindeki olumsuz sonuçlarını, buna karşın, Kefil sadakatin ve doğruluğun insanda meydana getirdiği olumlu değişimleri gözler önüne sermektedir.