Öz
Erken skolastik dönemde filozof olmak, teolog olmaya ya da Hıristiyan olmaya özdeştir. Felsefi sistemler yaşam için pratik, ahlaki ve özellikle entelektüel kodlar sunarken Orta Çağ’da ve Batı’da büyük ölçüde doğu felsefesi Hıristiyan inancına dahil edilir. Roma İmparatorluğu sonrasından başlayarak Rönesans dönemine kadar yüksek öğrenim üzerinde sanal bir tekele sahip olan teologlar, bilimin ve laik öğrenimin kendi düşünceleriyle özümsenmesi noktasında felsefeyle karmaşık etkileşim kurarlar. Orta Çağ’da en fazla okunan teologlar arasında yer alan St. Augustinus’tan başlayarak çoğu zaman Rönesans filozofu olarak görülen Ockhamlı William’a kadar uzanan felsefe ve teolojinin tanımları bu dönemde incelenir. Ayrıca mantık, dil ve retorik sorunlarına ek olarak tanrı, evren ve insan konularına değinerek on ikinci yüzyılın konuları sıralanır. Tüm bu konuları kapsayan summalar sayesinde felsefe ve teolojinin kimi zaman ayrıştığı kimi zaman yakın ilişki kurduğu tartışmalar Orta Çağ’a giriş niteliğindedir. Roma İmparatorluğu’nun yıkılışından hemen sonra Bizans Hıristiyanlığı kendi geleneğini geliştirmiştir. Ancak iki olgu arasında ortaya çıkan temel problem çok az düşünür hem Yunanca hem de Latince bilmemesinden kaynaklı olarak iletişim çok zayıftır. Bu problemden kaynaklı olarak bir birlikten ziyade Yunan ve Latin kiliseleri ortaya çıkar. Daha da önemlisi Hıristiyan teologlar yeni Platonculuktan yararlanmalarının asıl nedeni bu bölünmüşlükten kaynaklı olarak Bizans tarzı Hıristiyan mistisizmidir. Sonrasında, Aristoteles üzerine okumaların yoğunlaşmasıyla birlikte felsefe teoloji üzerinde etkinliğini kurmaya başlar.
Kaynakça
- Anna Sapır, Abulafia, The Works of Gilbert Cripsin Abbot of Westminster, (ed. G.R. Evans), The Oxford University Press, London, 1986.
- Anselm, Anselm Proslogion. Bucureşti, Ştiinjifica, 1977.
- Ayres, Lewis, “Nicaea and its Legacy: An Approach to Fourth-Century Trinitarian Theology”, Oxford University Press, New York, 2004.
- B.T, Coolman, “William of Auxerre”. Springer, 2011.
- Boethius, The Consolations of Boethius, The Univercity of Oxford, London, 520.
- Copleston, Frederick Charles, A History of Philosophy. 2: Medieval Philosophy, New York: Doubleday, 1993. D. Catherine, Brown. Pastor And Laıty In The Theology Of Jean Gerson, Cambridge University Press, Cambridge, 1987.
- Diem, Albrecht, “A Classicising Friar at Work: John of Wales’ Breviloquium de virtutibus”. Christian Humanism: Essays in Honor of Arjo Vanderjagt, 2009, 77-102.
- Gerson, Jean De, “International Encyclopedia of the Social Science”. https://www.encyclopedia.com/social-sciences/applied-and-social-sciences-magazines/gerson-jean-de. (13.01.2023).
- Hamburger, Philip, “Separation of Church and State”. Harvard University Press, 2002.
- Marenbon, John, A Companion to the Philosophy of Education. Blackwell, 2002.
- P. Glorieux, “Contra Quatuor Labyrinthos Franciae”, AHDLMA, 1952.
- Peter Abelard, Ethical Writings, (Çev. Paul Vincent Spade), Hackett Publishing Company, London, 1984.
- Richard A. LaFleur, Wheelock’s Latin Reader, Harper Collins Publishers, 2005. Roger Bacon. Metaphysica, (ed. R. Steele), Opera Hactenus Inedita, London, 1905. Rundle, Bede, Mind in Action, Oxford University Press, New York, 1997. Saint Augustine, The Trinity: De Trinitate, (Çev. Edmund Hill), New City Press, 2015. See Jerome, “Letter 22, Select Letters”, (ed. F. A. Wright), London, 1933. See R. Hissette, “Enquête sur les 219 Articles condamnés à Paris le 7 Mars”. Paris, 1977. Stendal, Russell, Commentary on the Gospel of John, The Catholic University of America Press, Washington, 2010.
Ayrıntılar
| Birincil Dil | Türkçe |
|---|---|
| Bölüm | Articles |
| Yazarlar | |
| Yayımlanma Tarihi | 30 Haziran 2023 |
| Yayımlandığı Sayı | Yıl 2023Cilt: 47 Sayı: 1 |
Bu eser Creative Commons Atıf-GayriTicari 4.0 Uluslararası Lisansı ile lisanslanmıştır.