Cumhuriyet Üniversitesi Fen-Edebiyat Fakültesi Sosyal Bilimler Dergisi

Öz

Kültürün korunması üzerine yürütülen tartışmaların tarihi, halkbilimi araştırmalarının tarihine koşut olarak ilerlemiş ve bu konuda iki asırlık bir literatür oluşmuştur. Geleneksel kültürün korunması üzerine yürütülen tartışmalarda önerilen koruma modelleri sayıca çok olsa da bunlar özünde iki temel anlayışı barındırmaktadır. Birinci ve daha eski olan koruma yaklaşımı, folkloru dondurarak korumayı önerirken ikinci ve daha modern olan yaklaşım ise folkloru yaşatarak korumayı önermektedir. Bu makalede İbrahim Aslanoğlu’nun (ö. 1995) koruma yaklaşımları sorgulanmıştır. Yapılan değerlendirmeler sonucunda İbrahim Aslanoğlu’nun, folkloru, donuk bir bilgi çeşidi olarak kavradığı ve bu donuk bilginin biçimsel niteliklerinin bozulmadan temsil edilmesi gerektiği yönünde düşüncelere sahip olduğu görülmüştür. Bununla birlikte Aslanoğlu öncülüğünde düzenlenen 1964 tarihli Sivas Halk Şairleri Bayramı’na dair elde edilen bulgular Aslanoğlu’nun folklorun dinamik yönünden de haberdar olduğunu, geleneksel kültürün yaşatılabilmesinin yollarından birinin aktarım olduğuna dair fikirler taşıdığını da göstermektedir. Elde edilen bulgulardan, teknik olanakların günümüzdeki kadar yaygın ve ulaşılabilir olmadığı bir dönemde Anadolu’nun taşrasında halk bilgisi peşinde tutku ile koşan Aslanoğlu’nun her açıdan vizyoner bir folklor sevdalısı olduğu anlaşılmaktadır. XXI. yüzyıl halkbilimcilerinin, malzemenin ve kaynak kişilerin önemini kavrama konusunda Aslanoğlu’nun folklor tutkusundan çıkaracağı dersler bulunmaktadır.